ตัวการันต์

     การอ่าน คือ การรับรู้ความหมายจากถ้อยคำที่ตีพิมพ์อยู่ในสิ่งพิมพ์หรือในหนังสือ เป็นการรับรู้ว่าผู้เขียนคิดอะไรและพูดอะไร โดยเริ่มต้นทำความเข้าใจถ้อยคำแต่ละคำเข้าใจวลี เข้าใจประโยค ซึ่งรวมอยู่ในย่อหน้า เข้าใจแต่ละย่อหน้า ซึ่งรวมเป็นเรื่องราวเดียวกัน

                การอ่านเป็นการบริโภคคำที่ถูกเขียนออกมาเป็นตัวหนังสือหรือสัญลักษณ์ การอ่านโดยหลักวิทยาศาสตร์ เริ่มจากการที่แสงตกกระทบที่สื่อ และสะท้อนจากตัวหนังสือผ่านทางเลนส์นัยน์ตา และประสาทตาเข้าสู่เซลล์สมองไปเป็นความคิด (Idea) ความรับรู้ (Perception) และก่อให้เกิดความจำ (Memory) ทั้งความจำระยะสั้น และความจำระยะยาว
               กระบวนการอ่าน มี 4 ขั้นตอน คือ ขั้นแรก การอ่านออก อ่านได้ หรืออ่านออกเสียงได้ถูกต้อง ขั้นที่สองการอ่านแล้วเข้าใจ ความหมายของคำ วลี ประโยค สรุปความได้ ขั้นที่สามการอ่านแล้วรู้จักใช้ความคิด วิเคราะห์ วิจารณ์และออกความเห็นในทางที่ขัดแย้งหรือเห็นด้วยกับผู้เขียนอย่างมีเหตุผล และขั้นสุดท้ายคือการอ่านเพื่อนำไปใช้ ประยุกต์ใช้ในเชิงสร้างสรรค์ ดังนั้นผู้ที่อ่านได้และอ่านเป็นจะต้องใช้กระบวนการทั้งหมดในการอ่านที่ก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด โดยการถ่ายทอดความหมายจากตัวอักษรออกมาเป็นความคิด และจากการคิดที่ได้จากการอ่านผสมผสานกับประสบการณ์เดิม และสามารถความคิดนั้นไปใช้ประโยชน์ต่อไป

 การอ่านตัวการันต์  คือ  อักษรที่มีไม้ทัฑฆาตกำกับอยู่  ไม่อ่านออกเสียงอักษรตัวนั้น  ตัวการันต์อาจอยู่กลางคำหรือท้ายคำก็ได้  เช่นคำว่า 

              กุมภาพันธ์  เเพร่พันธ์  สัมพันธ์ 
              ภาพยนตร์  รถยนต์  หุ่นยนต์

              วันจันทร์  อัฒจันทร์  อัศจรรย์
              อารมณ์  รื่นรมณ์   อนุรักษ์  ชอล์ก
              กอล์ฟ  เจดีย์  ปาฏิหาริย์  วาจาสิทธิ์

              สิ้นพระชนม์  ราชวงศ์  นักปราชญ์ 
              พิสูจน์  พระองค์ มีฤทธิ์

              วิจารณ์  อาวรณ์  วิจารณ์

                โคลงฉันท์กาพย์กลอน